Bongiorno,

Het allerliefst zou ik elke maand een nieuwe blog willen schrijven omdat dat dan zou betekenen dat ik continu aan het reizen ben maar helaas werkt dat in de praktijk niet zo en schrijf ik nu pas weer een nieuw verhaal, ditmaal over het mooie Italiaanse eiland Sicilië.

Ongeveer twee weken geleden begon onze Fly & Drive met een Transavia vlucht naar Catania. Omdat we pas laat in de avond aankwamen was het al donker en bleven de eerste indrukken beperkt tot de snelweg en het hotel. Pas de volgende dag begon de vakantie echt met een trip naar de Etna. De Etna is met zijn 3,329 meter de hoogste en meest actieve vulkaan van Europa. Zelfs recentelijk is het aan het rommelen en toont de Etna sporen van kleine erupties. Gelukkig troffen wij goed weer en konden wij met de kabelbaan en de aansluitende jeeps tot een hoogte komen van 2,900 meter. Vanaf deze hoogte heb je een schitterend uitzicht op de rokende krater en een supermooi uitzicht op de zwarte flanken van de Etna.

Na dit hoogtepunt zijn we via Cefalu - een schitterent pittoresk plaatsje - doorgereden naar Palermo. Het Siciliaanse temperament is hier duidelijk te merken in het verkeer en is vergelijkbaar met de rommelende Etna, wat een chaos en drukte! Na het schilderachitge van Cefalu is de overgang naar Palermo groot. Rommel, chaos en oude vervallen gebouwen overheersen de eerste indruk, maar na een eerste wandeling besef je al snel dat juist deze elementen de stad zo bijzonder maken. Palermo is een stad vol contrasten en het is prachtig om er doorheen te slenteren.

Na drie dagen lieten we de drukte van de stad achter ons en zijn we via de ruïnes van Segesta doorgereden naar het op 750 meter hoog gelegen bergdorpje Erice. Alleen de weg naar het dorp toe was al spectaculair en ging gepaard met panoramische uitzichten op de stad Trapani en de Egadische eilanden. Het centrum van het dorpje dateerd uit de Middeleeuwen en met alle kleine kronkelende straatjes was het een erg leuk dorpje om doorheen te lopen.

Na onze overnachting in een hotel dat leek op het huis van Kadhaffi vervolgden wij onze weg via de krijtrotsen aan de middellandse zee - waar wij een heerlijke stranddag ingelast hadden - naar het oude centrum van Agrigento. Na onze overnachting zijn we via de golvende heuvels van het Siciliaanse binnenland naar Piazza Armerina gereden waar we de op de UNESCO werelderfgoedlijst staande mozaieken hebben bezocht. Het was leuk, maar het viel allemaal een beetje tegen. Vanaf een terrasje de lokale bevolking observeren onder het genot van een gelato is veel leuker!

Na onze overnachting in een gezellig stadshotelletje zijn we verder gereden naar Siracusa waar we twee nachten verbleven. Zo hebben we het schiereiland Ortigia, de stad Noto en een aantal strandjes in de buurt bezocht.

Onderweg naar ons laatste hotel in onze strandbestemming Letojanni hebben we een tussenstop gemaakt in het plaatsje Taormina. Een vrij toeristisch maar super idyllisch plaatsje. Het ligt hoog op een berg en heeft een knus centrum met kleine kronkelende straatjes. Met een kabelbaan kun je van de berg op het strand komen en visa versa natuurlijk.

De laatste paar dagen hebben we voornamelijk op het strand doorgebracht van Letojanni, een klein kustplaatsje op zo'n 10 kilometer rijden van Taormina. Om toch nog een beetje actief te zijn hebben we op een ochtend Gola dell Ancantara bezocht. Deze kloof (gevormd door water dat van de Etna af stroomd) strekt zich over meer dan twintig meter uit tussen twee lavamuren waarin wind en water voor bizarre uithollingen hebben gezorgd. Erg mooi om te zien en om tussen te lopen. Na een laatste stranddag volgde onze terugvlucht en stonden we drie uur later weer op de luchthaven van ons kleine kikkerlandje.

Twee weken lang hebben wij op z'n Italiaans genoten van La Dolce Vita. We hebben de chaos van de steden maar ook de rust van het binnenland mogen ervaren. We hebben genoten van cappuchini, pizza's, pasta's en gelato. En ook hebben we ervaren dat de Sicilianen - ondanks hun temperament - zeer behulpzaam en vriendelijk zijn. Sicilië is zeker een aanrader!

Arrivederci,

Marjon