I wanna live where the sun comes out…

Hallo allemaal!

Het is tijd om deze weblog weer nieuw leven in te blazen, want na 5 maanden in Nederland te hebben doorgebracht ga ik ons koude kikkerlandje toch echt verruilen voor Sint Maarten. Het eiland dat door twee naties gedeeld wordt en 37 stranden telt. Het eiland dat carnaval viert in plaats van Koninginnedag en het eiland - om even sentimenteel te worden - dat mijn hart gestolen heeft.

Per 1 december ga ik aan de slag bij watersport bedrijf ‘Aqua Mania' waar ik als soort van allround medewerkster verantwoordelijkheid ga dragen voor de verkoop van excursies, marketing, administratie enzovoorts. En dus vlieg ik op 26 november richting de zon! Annelies (vriendin en reisgenootje van het vorige Sint Maarten avontuur) is me in oktober al voorgegaan en zij werkt inmiddels alweer anderhalve maand bij watersportbedrijf ‘Sea Trek'. Samen gaan we een appartement delen in Cay Hill.

Doordat ik dit keer voor onbepaalde tijd vertrek voelt het toch wel een beetje als een avontuur, ondanks dat het avontuur zich op bekend terrein afspeelt. Ik heb er in ieder geval enorm veel zin in! Door middel van deze site zal ikiedereen op de hoogte houden van mijn Sint Maarten avontuur, deel 2. Tevens zou ik het heel erg leuk vinden om berichten te ontvangen van de gang van zaken in Nederland!

Liefs, Marjon

Home

Hallo allemaal!

Mijn 10 maanden durende stage op Sint Maarten zit er dan nu echt op. Vrijdag 26 juni was mijn laatste werkdag bij CCS. Het is heel dubbel om na 10 maanden afscheid te moeten nemen van mijn werkplaats en mijn collega's. Toch is het ook heel fijn om te weten dat de stage erop zit en afstuderen nu echt in zicht is.

Toch zat het werk er nog niet helemaal op want 27 juni ben ik samen met mijn collega Stephanie op ‘site inspection' geweest naar Sint Eustatius. In totaal waren er zo'n 30 aanwezigen op de trip, waaronder duikscholen en reisagenten. Na een anderhalf uur durende boottocht op de Edge kwamen we dan eindelijk aan op St. Eustatius (of onder de locals beter bekend als Statia - the historic gem). We werden gastvrij ontvangen met een drankje en een snack. Daarna volgde een eilandtour en een museumbezoek. Het werd mij al snel duidelijk dat Statia een totaal ander eiland is dan Sint Maarten of Saba. Ik vond het leuk om op de valreep nog de kans te krijgen om Statia te kunnen bezoeken, maar moet zeggen dat Sint Maarten meer een eiland naar mijn hart is.

Verder bestonden de laatste dagen op het eiland voornamelijk van afscheid nemen. Afscheid nemen van vrienden, geliefden en bekenden, afscheid nemen van het eiland, en eigenlijk afscheid nemen van deze hele ervaring. Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk uit deze laatste dagen te halen, en dat was toch best hectisch. Ik heb echt een super tijd op Sint Maarten gehad en kan voor altijd deze mooie herinneringen koesteren.

Mijn 10 maanden in het kort:

Schiphol - Annelies - Princess Juliana International Airport - Sun Than Villas and Apartments (aka (D)Rama hotel) + groep - Zon - Palmbomen - Caribbean Concierge Services + collegas - Philipsburg - BBQ - 37 Stranden - Carnival - Boom Boom Rides - Dutch Quarter - Captain Alan - Road trip - Orkaan Omar - Toga party - Joshua en ‘meeting the in-laws' - Halloween - St. Maarten's day - Jarig zijn op de Antillen - Bliss - St. Barths - Turqoise blauwe zee - Aprés Jetski feest - Sinterklaas - White Party - Sunset sail op de Lord Sheffield - Soggy Dollar Bar - Kerst in de zon - Fort Louis - Oud en nieuw op het strand - Sea trek - Fort Amsterdam - Da Partybus - Verhuizen - Cay Hill - Ladiesnights - Jouvert - Sunset Beach Bar - Jump up - Mardigras - Tantra - Heineken Regatta - Car Show - Mama en Bob op visite - Ziplines - Anguilla - Hiken - Saba - Golden Eagle - Lady C - St. Eustatius - Pic Paradis - Shawty - Pasen.. en zo kan ik nog wel even doorgaan!

Ik wil iedereen enorm bedanken voor alle reacties die geplaatst zijn op mijn site. Ik vond het heel fijn om ze te lezen en het heeft me er in moeilijkere tijden zeker doorheen geholpen! Bedankt!

Liefs, Marjon

Het begin van het einde...

Na het afscheid van mama en Bob braken er voor mij drukkere tijden aan, en dan niet zozeer op het werk, maar meer in verband met mijn scriptie die voor 5 juni ingeleverd moest worden. Nou heb ik al die tijd dat ik hier zit al aardig wat werk verricht en viel het werk wat nog gedaan moest worden redelijk mee. Voor ontspanning moet soms ook tijd vrij gemaakt worden en zo zijn Josh en ik dinsdagavond samen uit eten geweest bij ‘the Boathouse', en op woensdag zijn we met Mike en Natasja uit eten geweest bij Mark's place, waar Mike en ik ons hebben gestort op de ‘all you can eat ribs', heerlijk! Verder heeft een CD van Bob Marley me stress-vrij door de periode heen geholpen en 4 juni is de scriptie dan eindelijk ingeleverd. Nu is het wachten op ‘feedback' en ga ik mijn tijd besteden door nog even ultiem te gaan genieten van dit mooie eiland.

Dat genieten heb ik serieus genomen en afgelopen vrijdag zijn Josh en ik wezen ziplijnen bij Loterie Farm aan de Franse kant. Loterie Farm ligt aan de voet van Sint Maarten's hoogste punt, namelijk Pic Paradis. Vanaf de voet van de berg wordt je omhoog gereden en daar begint het avontuur. Het is lastig uit te leggen wat ziplijnen nou precies inhoudt, maar het is kort gezegd van boom tot boom glijden a la Tarzan en Jane. De filmpjes die ik voor jullie heb ge-upload geven een duidelijker beeld! De dag erna had ik enorm spierpijn, maar het was zeker de moeite waard. Wat een gave ervaring! Vrijdagmiddag hebben we op het werk geborrelt om te vieren dat mijn scriptie de deur uit was. Dat borrelen heb ik ook erg serieus genomen en zo stond ik vrijdagavond met Anne en Natasja te feesten in de Soggy Dollar Bar, ter ere van Maartje's laatste Soggy avondje.

Zaterdag heb ik voor het eerst sinds tijden heerlijk uitgeslapen en ben ik aan het eind van de middag samen met Mike naar het Sportsbook casino gegaan waar we paardenraces gingen volgen (en op gingen wedden uiteraard). Het was overduidelijk niet mijn ‘lucky day' en geld heb ik niet gewonnen helaas, wel heb ik kennis vergaard over het hele paardenraces ‘phenomena', en lol heb ik ook zeker wel gehad! Het is super grappig hoe de locals hier op die races reageren. Ze hebben circa een half uur na staan te praten (met verhoogd volume en extreme handgebaren) over een race waar ze overduidelijk allemaal geld hadden verloren.

Zondagochtend heb ik me maar weer eens van mijn huishoudelijke kant laten zien, aangezien dat soms ook moet gebeuren. In de middag ben ik samen met Djoeke naar Mullet Bay gegaan om eens ouderwets te ‘bakken'. Ter plaatse kwam ik er achter dat ik toch meer ‘local' aan het worden ben dan ik soms door heb, het strand was me namelijk ietsje te warm en schaduw is toch wel heel erg prettig/nodig. Toch heb ik er zeker wel van kunnen genieten! Na het strand zijn we doorgereden naar de Sunset Beach Bar waar we samen met DJ een paar drankjes gedaan hebben. De avond eindigde thuis op de bank voor de TV samen met Josh en een pizza van Domino's, heerlijk! Toen was het scriptie-loze heerlijke weekend alweer voorbij! Op naar het volgende overheerlijke weekend!

Liefs, Marjon

Farewell Friday, of eigenlijk Saturday

Hallo allemaal!

Het is hier nu maandag middag en ik ben weer terug aan het werk. Mama en Bob zijn alweer thuis en ik kan zeggen dat die laatste week van hun verblijf ook echt is omgevlogen! De eerste drie dagen van de week heb ik gewoon op het werk doorgebracht en zijn mama en Bob zelf op pad gegaan. Op woensdagavond zaten we thuis op de bank toen de grond opeens hevig begon te schudden voor een periode van een seconde of 5. Een aardbeving heeft St. Maarten geteisterd en tekende 4.1 op de schaal van richter. Veel schade heeft de beving gelukkig niet aangericht, maar het was wel een hele aparte ervaring. Een orkaan, een aardbeving, what's next?

Op Hemelvaartsdag zijn we met de Edge vanuit Pelican Key naar Saba gevaren. Deze overtocht staat er om bekend erg ruig te zijn (wat ook klopte) en gelukkig duurde de overtocht maar een uurtje. Saba is het kleinste eiland in de Nederlandse Antillen en telt ongeveer 1700 inwoners. Het mag dan wel het kleinste eiland zijn, het beschikt wel over de grootste berg in het Nederlandse Koningkrijk, namelijk Mount Scenery. Deze berg is eigenlijk een 877 meter slapende vulkaan en is begroeid met regenwoud! Dit was wel weer genoeg aardrijkskundige informatie, ik zal weer verder gaan met m'n verhaal. Eenmaal op Saba stond taxi Vincent ons al op te wachten en heb ik meteen maar het mooiste plekje in de bus veroverd! De eiland tour was erg leuk en Vincent heeft ons veel van het eiland laten zien. Hij wist ook veel te vertellen over de geschiedenis en de natuur. Omdat er een grote wolk om de top van de berg hing konden we de hike naar de top niet maken, erg jammer. Maar we hebben alsnog een klein stukje naar beneden kunnen wandelen. Het pad was erg stijl en glad, maar wel supermooi! Na de wandeling hebben we gegeten bij Scout's Place, waar we een erg mooi uitzicht hadden op Winward Side. Al vrij snel na de lunch werden we door Vincent weer terug gebracht naar de boot. De terugreis was nog ruiger dan de heenreis en ik moet eerlijk zeggen dat ik blij was toen het eenmaal voorbij was! Eenmaal weer op St. Maarten hebben we ons opgefrist en zijn we met z'n vieren wezen eten bij Chesterfields.

De vrijdag stond in het teken van de ‘Farewell Friday' boottocht op de Golden Eagle. Deze tour gaat volledig om het eiland heen waarbij je enkele stops maakt. Leuk om mama en Bob te laten zien op welke boot ik soms dus wel eens werk. We hadden een mooi plekje voorop de catamaran en daardoor ook een prachtig uitzicht! De eerste stop was een snorkel stop op Tintamarre island, waar je echt prachtige vissen kunt zien! Het eilandje zelf is heerlijk bounty met het witte zand en blauwe water. De tweede stop die we maakten was in Grand Case waar we de lunch geserveerd kregen bij het Calmos Cafe. De derde en laatste stop was bij Baie Longue, voor het La Samana hotel. Bij deze stop werd er een floating bar gemaakt en zo lig je heerlijk in het water met een noodle en een drankje. Na de geslaagde boottocht hebben we een hapje en een drankje gedaan bij Holland House.

En zo zat de vakantie van mama en Bob er al bijna weer op. Zaterdag was het tijd om afscheid te nemen. Rond half 1 zijn we vertrokken richting het vliegveld en om 4 uur stond ik thuis af te wassen en vloog het grote vliegtuig van Air France over Cay Hill. Ik vond het superleuk om mama en Bob het eiland te kunnen laten zien. En nu hebben ze zeker een beter beeld van waar ik woon. Ik vond het ook erg leuk om ze voor te kunnen stellen aan Joshua, en ik geloof dat dat wel aardig klikte. Al met al waren het twee geslaagde weken! Bedankt voor de gezelligheid!

Ik heb nog ongeveer 39 dagen te gaan op dit mooie eiland en wil er echt nog even van genieten. Mijn scriptie is prioriteit nummer 1 op dit moment, en genieten is toch wel nummer twee! Verder wil ik nog toevoegen dat ik het nog steeds erg leuk vind om al jullie berichtjes te lezen. Het doet me zeker goed! Bedankt!

Liefs, Marjon

Bittersweet symphony

Hallo allemaal!

Het liefst zou ik alles wel willen vertellen wat we mee hebben gemaakt, maar dan wordt deze weblog weer veel te lang. En daarom is hier de beknopte versie!

Op 7 mei was het dan zover, afscheid nemen van Annelies. Een heel apart gevoel om degene waamee je 8 maanden lang hebt opgetrokken uit te moeten zwaaien. Samen zijn we op St. Maarten gekomen om onze stage te doen, en samen woonden we in het (d)rama hotel, samen zijn we verhuisd en samen gingen we stappen, boodschappen doen en het eiland ontdekken. Dus het is wel raar dat dat opeens weg valt.
Op diezelfde 7 mei kwamen mama en Bob aan met hetzelfde vliegtuig waarmee Annelies dus naar Nederland is gevlogen. Bitterzoet was het. Ik heb eerst Annelies uit moeten zwaaien, maar daarmee kon ik wel mijn ouders verwelkomen na een periode van 8 maanden! Erg leuk om ze weer te zien!

De eerste dagen hebben we het vrij rustig aan gedaan en hebben we ons voornamelijk gericht op het ontdekken van Philipsburg en Marigot. Dit uiteraard in een Antiliaans tempo, want zo'n lange reis valt toch tegen. Zo hebben we in het kort door Philipsburg gelopen (Boardwalk, Front Street, Backstreet, the whole nine yards!), de markt en het fort in Marigot bezocht en uiteraard hebben we ook nog op het strand gelegen.

Maandag tot en met woensdag was ik aan het werk en zijn mama en Bob zelf op ontdekkingstocht over het eiland geweest. Op donderdag was ik weer vrij en zijn we naar Ilet Pinel geweest. Zelf blijf ik het mooi vinden, maar voor mama en Bob was het een ultiem bounty gevoel. Om dat gevoel vast te houden zijn we gaan lunchen bij Yellow Beach waar mama kreeft gegeten heeft!

Vrijdag zijn we met z'n drieën naar Anguilla geweest. De ferry overtocht duurde niet zo lang en daar aangekomen hebben we direct een auto gehuurd en zijn we richting Island Harbour gereden. Al direct bij aankomst merk je dat Anguilla heel anders is dan St. Maarten. De wegen zijn er beter, alles is veel rustiger en ze rijden er links! Na Island Harbour zijn we doorgegaan naar Junk Hole en zo weer door naar Shoal Bay East. Ze zeggen dat het één van de mooiste stranden van de wereld is, en ik ben het er wel mee eens. Wat een bounty gevoel! Helder blauw water en superwit fijn zand, heerlijk! Na de lunch op Shoal Bay zijn we doorgereden naar het westen van het eiland, waar we bij een reggae tentje (Dunes Preserve) wat gedronken hebben.

Zaterdagochtend hebben Joshua en ik Bob afgezet bij Bobby's Marina waar hij voor een ochtend ging zeevissen. Ondertussen hebben mama en ik er een huishoudelijke ochtend op nagehouden. Gelukkig hadden ze wel wat vissen gevangen en kwam Bob thuis met een groot stuk Mahi Mahi! De rest van de middag ben ik met Joshua en Felito naar Dawn Beach geweest. 's Avonds stond de Lolo's in Grand Case (alweer) op het programma en hebben we heerlijk lokaal gegeten.

Zondagochtend zijn we al vroeg vertrokken naar Loterie Farm om te gaan hiken. Daar aangekomen kregen we een kaart mee en hebben we ervoor gekozen om de kortere hike te gaan doen. De natuur in dat gebied is enorm mooi en de hike was superleuk om te doen! Het was wel erg warm om te gaan wandelen en klimmen maar met ons nieuwe Antilliaanse ritme hebben we de hike heerlijk op het gemakje gedaan. Na een drankje in de treelounge zijn we weer richting Cay Hill vertrokken. 's Avonds heeft Bob zijn eigen gevangen vis heerlijk bereid, en zo stond er superverse Mahi Mahi op het menu!

Zo zijn er alweer 10 dagen voorbij gevlogen en moet ik over een kleine week alweer afscheid nemen van mama en Bob.

Tot blogs,

Marjon

Looking splendid and fine for carnival 2009

Hallo allemaal,

Op donderdag 16 april begon het 2½ week durende carnival op St. Maarten. Dit jaar is toch wel een speciaal jaar aangezien het eiland dit jaar voor de 40e keer carnival viert. Het feest begon met een ‘opening jump up'. De route begint in St. Peters waar 5 trucks klaar staan om de bands te vervoeren. Achter elke truck is ruimte om te dansen en zo volgen de trucks de route naar Carnival Village (Philipsburg). Danika kwam ons bij ons thuis ophalen en zo zijn we naar St. Peters gelopen om vervolgens 4 uren non-stop te dansen. Toen we bijna bij Carnivals Village aankwamen werd er opeens geschoten en zijn wij geschrokken naar de zijkant gerend. Achteraf bleek dat de politie schoten in de lucht gelost heeft om de bendes in controle te houden. Elk jaar is het weer zover en vinden er gevechten plaats achter de eerste truck. Gelukkig hebben wij er verder niks van meegemaakt! Het feest eindigde in Carnival Village waarna we moe, maar voldaan, naar huis gegaan zijn. Wat een top ervaring!

De volgende carnival's ervaring vond plaats op maandag 20 april toen we besloten om naar de ‘cultural night / bootholders night' En cultureel was het! Toen we aankwamen was er net een ‘steeldrum' groep aan het spelen en ik moet zeggen dat ze best een hip repetoir hadden. Van Usher tot Snoop Doggy Dogg, ja, je kunt het zo gek nog niet bedenken of ze speelden het. Even ter informatie: oorspronkelijk bestaan de steeldrums uit lege olievaten, en door de speciaal uitgeklopte holtes kunnen er verschillende tonen en klanken uitgehaald worden. De steeldrum is een typisch caribisch instrument en de klanken brengen mij toch altijd een beetje in hogere vakantiesferen. En verder is een culturele avond niet compleet zonder poëzie, acteerwerk en dans. Nou laat ik het acteren en de poëzie even achterwege, want dat was uitermate saai, maar het dansen, dat was echt leuk! Het dansen ging gepaard met zang en getrommel en de liedjes gingen over het vroegere St. Maarten. Erg informatief, dat carnival! Na het dansen kwam er een groep à la de Buena Vista Social Club (oude mannetjes, al is de Buena vista social club nog verassend goed) en zijn we maar huis gegaan.

Donderdag stond in het teken van het reggae/dancehall concert dat gehouden werd in Carnival Village, en samen met Joshua ben ik daar heen gegaan. Het eerste optreden werd verzorgd door Maikal X, en hij werd opgevolgd door Anthony B, voor mij twee compleet onbekende artiesten. De ‘main' artiest was Movado (een Jamaicaanse gangster rapper). Het was vooral erg grappig om alle mensen zo uit hun dak te zien gaan. Leuk om een keer mee te maken!

Op zondag was het tijd om te gaan kijken bij de ‘Junior parade', waarbij kinderen in het middelpunt staan. Echt zo leuk om die kleine kinderen in hun kleurige outfits voorbij te zien komen! Verder is het echt ongelooflijk hoe goed de meeste kunnen dansen, het zit er echt al jong in! De parade eindigde in Carnival Village met een bordje BBQ chicken, heerlijk!

In de nacht van dinsdag op woensdag vond de J'Ouvert jump up plaats. De J'Ouvert jump up is de belangrijkste en meest bekende jump up van het carnival aan de Nederlandse kant. Net als bij alle andere jump ups dans/loop je achter verschillende trucks aan. De J'Ouvert route is anders dan die van de opening jump up en gaat de hele Salt Pond in Philipsburg rond, een pittig eindje. Omdat dit jaar het 40 jarige jubileum van carnival gevier wordt werd de route ook nog eens verlengt, ai ai ai! Gelukkig begint de J'Ouvert om 4 uur snachts, wanneer het nog koel en donker is. De tocht eindigt echter rond een uur of 11 in de ochtend wanneer het al bloedheet is. Maar ik klaag niet, het was een super ervaring en tevens een goede oefening voor de ‘Grand Parade'.

Op 30 april was het dan zover, terwijl Nederland een tragische koninginnedag meemaakte vierde wij hier de ‘Grand carnival parade'! Het braziliaanse carnival op Caribbische wijze geinterpreteerd. Al vroeg in de ochtend zijn Annelies en ik vertrokken voor onze make-up afspraak, en rond een uur of 11 zijn we naar ‘onze' truck gelopen. Elke groep is ingedeeld in verschillende secties en wij waren achter Nuff Respeck Band geplaatst, die erg leuke muziek speelden! Het was echt een superervaring om mee te kunnen doen in de parade. Er stonden echt superveel mensen langs de kanten om de parade te bezichtigen en het is echt leuk om alle reacties te zien. Het enige nadeel aan meedoen in de parade is dat je de andere groepen niet kunt zien (maar daar hebben we de fotos voor). Na een uurtje of 8 met de billen schudden in de hete zon was ik dan ook wel gebroken en ben ik vroeg gaan slapen om weer een beetje fit te zijn voor de ‘Labor day parade'.

De dag na de grand parade deden we weer mee in de labor day parade. Deze dag is niet zo strict als de grand parade en ditmaal doen de kinderen ook mee in de parade. Deze dag was misschien nog wel leuker dan de grand parade want iedereen was wild en helemaal los. Ik heb gedanst als een gek, en gelukkig kon ik nu meedoen met alle dansjes die ik de dag ervoor geleerd had. De route was, gelukkig, niet zo lang als de dag ervoor en bleef alleen in Philipsburg dit keer. Het carnival ging de dagen erna gewoon door, maar ik voelde me alsog ik 3 marathons gelopen heb, wat een spierpijn! Maar het was het allemaal waard! Wat een gave ervaring! Ik zou het elk jaar wel willen doen!

Vandaag is de laatste dag van het carnival dat wordt afgesloten met een ‘closing jump up'. Ik zit nog te twijfelen of ik daar wel aan mee ga doen aangezien mijn lichaam waarschijnlijk protest gaat aanvoeren. En dan is het na 2½ week toch echt gedaan met de pret! Ik kan ook nog maar 1 ding zeggen: Carnival... I love it!

Liefs, Marjon

Paaspret

Hallo allemaal!

Allereerst hoop ik dat iedereen een fijn en zonnig paasweekend gehad heeft! Mijn weekend begon op vrijdag met een roadtrip die al eerder geintroduceerd was door Femke en Nadine. Als je aan de locals verteld dat je een roadtrip hebt gedaan op St. Maarten dan schieten ze allemaal in de lach, je kunt het eiland namelijk in een uurtje rondrijden.. Maar met het concept van Femke en Nadine dan duurt zo’n roadtrip wel even. Het concept is als volgt: je hebt een team (Annelies & Ik in dit geval), een auto (de Atos) en een munt (in ons geval een twee euro munt omdat die zo lekker groot is). Bij elke afslag bekijk je door middel van tossen welke kant je op gaat. In ons geval was ‘munt’ linksaf slaan en ‘kop’ rechtsaf en zijn we begonnen bij de uitgang van onze woonwijk (anders heb je grote kans dat je alleen maar in rondjes blijft rijden, en dat is niet erg boeiend..). Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt, waaronder bij het ‘Paradise view point’, ‘Orient Beach’, ‘Grand Case’ en ‘Plum Bay’. Het was echt een super relaxte dag en zo realiseerde ik me dat ik er nu écht nog van moet genieten, want voor ik het weet zit ik alweer in het vliegtuig naar huis.

Zaterdagmiddag hebben we heerlijk gerelaxed op het strand van Great Bay, maar eigenlijk stond de zaterdag voornamelijk in het teken van het afscheidsfeestje van Prem en Sandra. Om 5 uur stond er een ‘sunset sail’ op de Lord Sheffield (piratenschip) op het programma en net als de vorige keer was het dit keer ook weer erg geslaagd! De ribs waren weer erg lekker en ook de rum punch vloeide rijkelijk (iets waar ik de volgende dag toch iets minder blij mee was..). Al met al, was het een geslaagde avond!

Mijn pasen stond voornamelijk in het teken van strandhangen, iets wat ik zelf totaal niet vervelend vind. Paaszondag ben ik samen met Joshua, Felito en Jonathon naar Mullet Bay gegaan. Het strand hebben we voor een keer achter ons gelaten, want de jongens wilde liever van de rotsen afspringen. Nou ben ik zelf meer een strandhanger, maar ik moet zeggen dat het wel een leuke ervaring was! Paasmaandag stond Le Galion op het programma, en vol goede moed vertrokken Davis, Annelies en ik richting het strand. Le Galion schijnt ‘the place to be’ te zijn op paasmaandag, en juist omdat het ‘the place to be’ was, zorgde dit er bij ons voor om direct rechtsomkeert te gaan! Wat een hutje mutje bedoeling! En dus werd het op paasmaandag ook Mullet Bay! Ook op Mullet was het merkbaar drukker, maar dat heeft de pret niet mogen drukken! Ik heb een heerlijke pasen gehad! Tot de volgende blog (die over het carnaval zal gaan dat hier aanstaande donderdag begint)!

Hasta la pasta!

Liefs, Marjon

94 days left...

Hallo iedereen!

Het is alweer eind Maart… de tijd vliegt voorbij! Zoals de titel van dit verhaal het al verklapt, heb ik nog 94 dagen op dit mooie half Nederlandse / half Franse eiland te gaan voordat ik in het vliegtuig stap naar huis. Deze maand is echt omgevlogen en naast de Heineken Regatta heb ik niet echt iets mind-blowings meegemaakt.

Het leven hier op dit bovenwindse eiland bestaat voornamelijk uit werken van maandag tot en met donderdag + mijn scriptiedag op vrijdag. In het weekend zijn we vaak op het strand te vinden, op de boardwalk of ergens in een kroeg of restaurant.

Al heb ik daar de afgelopen twee weekenden een andere, meer lokaal gerichte, draai aan gegeven. Twee weken geleden ben ik eerst samen met Joshua bij zijn moeder in St. Peters op visite geweest, wat erg leuk was! Hij heeft echt een lieve moeder en ik voelde me er ook echt wel meer thuis dan de vorige keer. Die middag zijn we met zijn twee broertjes en een vriend naar een auto show geweest bij Port de Plaisance. Ik had een show verwacht met allemaal mooie gepimpte auto’s, maar het bleek meer een trackrace te zijn. Al viel het mij wat tegen, ik heb me alsnog wel vermaakt met mensen kijken.

Afgelopen zaterdag stond er een lunch met Joshua zijn oma op het programma, en zo eindigden we met z’n drietjes bij Mark’s Place. Zijn oma is een hele gezellige lieve praatgrage vrouw en het was dan ook erg gezellig. Na de lunch hebben we nog een rondje gereden waarna we oma thuis hebben afgezet. Na dit ritje hebben we de rest van de middag doorgebracht in Dutch Quarter, waar Joshua woont. In de avond was er een feestje op de ‘dock’ bij Chesterfields wat gehouden werd door Joshua’s ex-collega’s van Blue Bubbles. We zijn er maar even geweest, maar het was echt gezellig.

Zoals je wel begrijpt begin ik nu toch echt steeds meer in te burgeren in dit relaxte leventje op dit mooie eiland. Dat wordt nog eens wennen wanneer ik weer in Nederland ben!

Tot de volgende blog!

Liefs, Marjon